Dameon - klinga mroku

ďťż




	Tanit diary Breakbeat co raz bardziej popularny??:( sprzedaje plytki... postaw.pl - Forum bukmacherskie Krasnoludzcy Heroldzi Dobrej Nowiny 19.07.2008 - Mashup Party - Bagdad CAFE WISP - FLIMSY PIPPETS MIX Boruc nie jest na sprzedaĹź!!! MOJE TYPY! Rolls-Royce Phantom Hamann 15.06.2007 - DIGITALIZET - ROENTGEN/KrakĂłw Pysznica - Przedszkole - ul. WolnoĹci 295 zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl gabrolek.opx.pl	Tanit diary Bez obecności Vazelhoffa, Kais czuł w swej świadomości dziwną pustkę, którą zwykle wypełniała błękitnowłosa postać ducha sztyletu, lub sam jej głos. Także jego magia była osłabiona bez ostrza błyskawic, a i te kilka dni spędzone w lochach dały o sobie znać. Gdyby nie to, że trafił tu ogłuszony, dawno zniszczyłby kraty piorunem. Teraz jednak mógł je tylko połechtać lekkim ładunkiem. Chociaż mógłby… Nie. Odpędził od siebie te myśli. „Nie działaj zbyt pochopnie” skarcił sam siebie, „Masz jeszcze tydzień na ocalenie Raiji zanim wydadzą wyrok, chociaż znając rządcę będzie próbował albo zabić mnie, albo przyśpieszyć termin skazania jej na śmierć” Jego przypuszczenia sprawdziły się. Gdy dzień później zapadł w letarg, który zastępował mu sen, usłyszał strzęp rozmowy dwóch strażników: -…spieszy. Nie mów, że o tym nie wiedziałeś. Jutro idzie na stryczek. – stwierdził pierwszy głos. Drugi zarechotał gardłowo, po czym zapytał: -A wiadomo coś o tym, co tutaj siedzi? -Dziś pod wieczór ma przyjść egzekutor. Lagi wymyślił jak pozbyć się ich obydwu na raz. Obaj zaczęli się śmiać i odeszli. Kais nie widząc w tym nic śmiesznego tylko prychnął. „Więc mam kilka godzin aby zebrać siły” pomyślał układając w głowie plan ucieczki. Wychodząc z letargu przeszedł w stan czuwania i zaczął kumulować energie na krótkie stracie, i ucieczkę. Bardzo szybką ucieczkę… Słowa strażników potwierdziły się. Trzy godziny później, na korytarzu w lochach rozległ się stuk podkutych butów. Kais ukrył się w ciemnym kącie i czekał. Krata odsunęła się i do celi wszedł wielki, barczysty mężczyzna z potężnym toporem w ręku. Kais skoczył. Dzięki magii osiągnął wysokość głowy kata. Wykorzystał to do kopnięcia z obrotu. Uderzenia w potylicę zaskoczyło mężczyznę. Jeszcze bardziej jednak zdziwił się, gdy ktoś chwycił go za twarz. -Przepraszam-Usłyszał. Kais przelał w dłoń energię i ciałem kata wstrząsnął ładunek elektryczny. Nie czekał aż zwłoki upadną. Wybiegł z celi i pobiegł w kierunku, z którego nadszedł kat. Prosto, w lewo, w prawo, znów w prawo, długo prosto, następna seria zakrętów. Kais biegł dłuższy czas. Nagle wyczuł czyjąś obecność. Zatrzymał się w chwili, gdy rozległ się dźwięk wyciągania miecza z pochwy. W cieniu przed nim błysnął długi rapier, następnie wyłoniła się z niego postać, w skórzanej zbroi. -Podejrzewałem że uciekniesz. -Zejdź mi z drogi – krzyknął Kais, szarżując na przeciwnika, z zamiarem powalenia go uderzeniem wzmocnionym magią. Błyskawiczne pchniecie przerwało jego bieg. Ohydny zgrzyt rozległ się, kiedy ostrze rapiera przesunęło się pomiędzy żebrami, tuż koło serca. Szermierz z równą szybkością wyciągnął swą broń z ciała Kaisa, a ten upadł na ziemię. Oczy chłopaka zasnuła czarna mgła, po czym osunął się w niebyt. Ostatnimi słowami, które usłyszał były: -Garion. To imię tego, który cię zabił. Potem już była tylko ciemność… -Hej! Chciałbyś dalej żyć? – Rozległ się syczący, nieprzyjemny głos.- Mogę ci to zapewnić… -Kto to powiedział? Czy tak wygląda śmierć? -Hmmm, coś w tym rodzaju. Chociaż w twoim przypadku to coś pośredniego. – Stwierdził głos filozoficznie – Jesteś na skraju życia i śmierci, ale już niestety bardziej po stronie tego drugiego… Głos zamilkł, jakby się zastanawiał, ale szybko dodał: -Nie ma zbyt dożo czasu, Mogę przywrócić ci życie, ale za pewną cenę… -Jaką? -Musisz mi oddać… -Twą duszę! Rozległ się śmiech. -Żartuję oczywiście! Bo niby, po co mi twoja dusza?. Chcę po prostu zamieszkać w twoim ciele. Bez obaw – nie opanuję go, czy coś w tym stylu. Potraktuj mnie jako współlokatora. Pozwól mi na to, a ja dam ci w zamian dalsze życie… i moc! -Zgoda! Garion chwilę patrzył na ciało chłopaka, a następnie odwrócił się i zaczął odchodzić w swoją stronę. Nie uszedł wiele, gdy usłyszał za sobą dziwny odgłos. Obrócił się i zamarł. Nie wierząc własnym oczom ujrzał Kaisa, który podnosił się z ziemi. Wyprostował się. Oczy miał zamknięte. Światło pochodni zatkniętych przy ścianie przygasło, a ciemność zdawała się kłębić wokół chłopaka. Wyciągnął dłoń, po czym cień wypełzł z zakamarków zakamarków uformował się w zarys miecza, a gdy Kais zacisnął dłoń na rękojeści, ta stała się materialna. Oto na oczach Gariona stał chłopak, który powinien być martwy, z pięknym, obosiecznym mieczem, o czarnej klindze, który utworzył się z cienia. Ponownie zadał pchnięcie, które powinno być śmiertelne. Kais jednak zablokował je nadal nie patrząc. Powoli otworzył oczy. Lewe było krwistoczerwone. -Garion, tak? – spytał chłopak – więc zatańczmy… Szermierz otworzył usta ze zdumienia, lecz natychmiast je zamknął i ponownie natarł. Kilka szybkich pchnięć, blokowanych jednak z taką łatwością, jakby rapier nie poruszał się szybciej od żółwia. Garion przyspieszył ataki do granic możliwości, lecz ostrze miecza Kais’a parowało je nadal z równą prędkością i precyzją, co dotąd. -Dobra, koniec zabawy- Stwierdził chłopak, lecz Garion usłyszał jakby dwa głosy – Kaisa i jakiś dziwny, syczący… Lecz zaraz musiał przerwac rozmyślania, bo oto chłopak przeszedł z defensywy do ofensywy. Z początku zadawał wolniejsze, wyważone ciosy, lecz zaraz nabrały one siły i szybkości. Ostatnie dwa nie były najszczęśliwsze dla Wojownika. Pierwsze, zadane z dołu, z lewej rozorało skórzaną zboję Gariona, w którą ostrze weszło jak w masło. -Przepraszam – usłyszał, po czym drugie cięcie – Z góry z prawej rozcięło mu klatkę piersową, dokładnie w miejscu gdzie przed chwilą rozpruło zbroję. Krew trysnęła z rany, i wojownik osunął się na posadzkę. Leżąc w rosnącej kałuży krwi zdołał ostatkiem sił podnieść głowę. Zobaczył, jak miecz rozmywa się w pasma ciemności, formując jakby Zarys skrzydeł za młodzieńcem. - Anioł cienia… - wychrypiał po czym skonał. Kais zamknął na chwile oczy, po czym je otworzył. Obydwa znów zalśniły jasnym błękitem w świetle pochodni. Spojrzał szybko na ciało szermierza, po czym puścił się biegiem w głąb korytarza. -Zapomniałem spytać jak ci na imię- powiedział w myslach do swego nowego towarzysza - Jestem Dameon, Klinga Mroku… zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl rozszczep.opx.pl ďťż

Wszelkie Prawa ZastrzeĹźone! Tanit diary Design by SZABLONY.maniak.pl.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL

Tanit diary