Typy tylko na dzisiaj_by Szakal
Dzisiaj do KWADRATU!!!
KUpon na dzisia
NA DZISIAJ
Rezultaty wczorajszych moich typów
Witaj na forum phpBB modified by Przemo
[ogĂłlne] Interfejs jest niewygodny
Yannekk
mazaq
Tanit diary
Wczoraj, dzisiaj i na wiekiJonathan Edwards
„Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki" (Hebrajczyków 13:8).
Zachęta, którą apostoł kieruje do wierzących Żydów w poprzednim wierszu jest taka, aby pamiętali i naśladowali dobre instrukcje i przykłady swoich wodzów. „Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam głosili Słowo Boże, a rozpatrując koniec ich życia, naśladujcie wiarę ich." Przez określenie 'naśladowanie wiary' apostoł wskazuje im, żeby trzymali się nauki ewangelii, którą im zwiastowali ich wodzowie i aby od niej nie odstępowali — co czyniło wielu. Siłą jego argumentu jest „Jezus Chrystus wczoraj, dzisiaj i na wieki ten sam."
Chrystus jest podstawą ich drogi życia. On jest podstawą ich nauczania i doktryny i On jest podstawą ich wysiłków w całej ich pracy. Ponieważ tak jest, to powinni naśladować przykłady swoich przywódców i trzymać się nauki, którą przyjęli, ponieważ „Jezus Chrystus jest tym samym wczoraj, dzisiaj i na wieki."
Jeżeli nadal uznają się za chrześcijan, czy naśladowców Jezusa Chrystusa, to powinni trzymać się Ewangelii, którą przyjęli. Jezus Chrystus jest tym samym teraz, jakim był wtedy i dlatego chrześcijaństwo jest oczywiście takie same. Nie było to coś innego wtedy, kiedy się nawrócili, a co innego teraz. Jeżeli Chrystus i chrześcijaństwo są niezmienne, to oni również muszą być niezmienni i niezachwiani w swojej wierze i nie dać się zwodzić w żadną stronę różnym doktrynom i naukom (jak to wynika z następnego wiersza).
Kiedy jest powiedziane, że Chrystus jest taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki, to wczoraj oznacza cały czas przeszły, dzisiaj czas teraźniejszy, a na wieki oznacza całą przyszłość, od czasu teraźniejszego do wieczności. Jezus Chrystus jest taki sam teraz, jaki był zawsze i jaki będzie zawsze.
W swojej boskiej naturze
Ponieważ Chrystus jest jedną z osób Trójcy, to mieszka w Nim boska natura i ma wszystkie atrybuty boskości. Jednym z tych atrybutów jest niezmienność.
Chrystus w swojej ludzkiej naturze nie był absolutnie niezmienny. Jednak, ponieważ był połączony się ze swoją boską naturą, to nie był podatny na wszystkie zmiany, na jakie są podatne zwykłe ludzkie istoty; na przykład jego natura była niezniszczalna i trwała. Chrystus, jako człowiek miał początek w łonie dziewicy, potem wzrastał w mądrości i łasce (Łukasz 2:52) i przeżywał to wszystko, co przeżywają ludzie. Znosił głód, pragnienie, chłód, byt torturowany w agonii na krzyżu i wreszcie poniósł śmierć.
Jednakże boska natura Chrystusa jest absolutnie niezmienna i nic jest podatna na najmniejsze odchylenia czy przemiany pod żadnym względem. Jest taka sama dzisiaj, jaka była przed stworzeniem świata. Była taka sama po przyjęciu przez Chrystusa ciała, jaka była przedtem. Kiedy urodził się w stajni i przechodził wiele zmian na ziemi, aż wreszcie wycierpiał straszną agonię w ogrodzie i mękę krzyża, to wszystko nic spowodowało żadnej zmiany w jego boskiej naturze. Potem, kiedy Chrystus został uwielbiony i zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach, nie zmieniło to jego boskiej natury.
W swoim niebiańskim urzędzie
Chrystus jest jedynym pośrednikiem między Bogiem i człowiekiem - tak było i tak będzie zawsze. On jest wiecznym Zbawicielem Było wiele „typów Chrystusa", którzy wskazywali na Niego przez jakiś czas, a potem umierali; na ich miejsce przychodzili inni, ale Chrystus trwa na wieki.
Byli prorocy, którzy byli wzbudzani i potem umierali, a po nich przychodzili inni. Mojżesz nie mógł trwać wiecznie z powodu śmierci i przymierze, które on wprowadził uległo przedawnieniu, aby dać miejsce innemu, które ustanowił Chrystus. Jan Chrzciciel był wielkim prorokiem. Był zwiastunem Chrystusa. Tak, jak jutrzenka - zwiastun słońca - on również świecił jasno przez jakiś czas, ale jego służba stopniowo ustawała i ustępowała miejsca służbie Chrystusa, tak, jak gwiazda poranna stopniowo ustępuje miejsca wschodzącemu słońcu. „On musi wzrastać, a mnie musi ubywać" (Jan 3:30). Ale służba Chrystusa nic kończy się nigdy.
Kapłani w dawnych czasach również mieli zmienne i krótkotrwałe kapłaństwo. Aaron umarł i na jego miejsce wszedł jego syn Eleazar. „Tamtych kapłanów było więcej, gdyż śmierć nie pozwalała im pozostawać w urzędzie; ale ten sprawuje kapłaństwo nieprzechodnie, ponieważ trwa na wieki" (Hebrajczyków 7:23-24). To, co dotyczy kapłaństwa Chrystusa, jest wieczne. Przybytek, w którym kapłani wykonywali służbę kapłańską był zbudowany przez człowieka i dlatego ten przybytek został zburzony, Chrystus jednak „służy w świątyni i prawdziwym przybytku, który zbudował Pan, nie człowiek" (Hebr. 8:2); miejscem najświętszym, do którego wszedł, było niebo. Jest to świątynia, która nigdy nic będzie zniesiona ani zburzona.
Chrystus jest również wieczny w swojej roli, jako Król królów. Dawid i Salomon byli wielkimi królami - i byli symbolem panowania Chrystusa - ale śmierć położyła kres ich królestwu i wielkości. Było już wiele ziemskich królestw; niektóre z nich panowały nad większą częścią świata, ale one upadły. Królestwo Chrystusa jest wieczne; jego tron trwa na wieki wieków (Hebr. 1:8). Chociaż wszystkie inne królestwa będą zniszczone, królestwo Chrystusa pozostanie na wieki (Daniel 7:13-14).
Jako wieczna ofiara
Chrystus jest całkowicie wystarczający dla wszystkich zadań, jakich się podjął. Jego moc i mądrość, jego miłość, wielkość i godność są wystarczające dla zbawienia grzeszników i podtrzymania i wzmacniania wierzących. On jest w stanie zbawić na wieki, ponieważ żyje na wieki. Jego życie jest bez końca i niezmienne. Na zawsze został przyjęty przez Ojca, jako doskonała ofiara. Jest On ustawicznie godny i piękny w Jego oczach. Ofiara, którą złożył Chrystus i sprawiedliwość, którą ustalił są wystarczające na wieki. Jego krew jest wystarczająca dla zmycia grzechu teraz tak samo, jak wtedy, kiedy jeszcze ciepła spływała z jego ran.
Jezus nadal prezentuje takie samo nastawienie miłości, jakie prezentował zawsze. Od wieczności jego radością była myśl o zbawieniu grzeszników i nadal tak jest. Nigdy nie zmieniło się jego pragnienie dokonania zbawienia. Podczas jego życia tu na ziemi - nawet podczas agonii, jaką przeżywał w ogrodzie Getsemane - jego radością było pośrednictwo dla grzeszników. Nawet podczas cierpienia na krzyżu, zbawienie grzeszników było radością, wystawioną przed nim (Hebr. 12:2).
Do dnia dzisiejszego On się nie zmienił w swojej gotowości przyjmowania i przygarnięcia w ramiona wszystkich, którzy przychodzą do niego z wiarą. Jego miłość jest niezmienna. On kochał od wieczności (Jeremiasz 31:3), i ta miłość będzie trwać wiecznie - "Umiłowawszy swoich, umiłował ich aż do końca" (Jana 13:1).
W swoim niebiańskim celu
Chrystus jest tym samym wczoraj, dzisiaj i na wieki w celu, do którego zmierza. Jego najwyższym celem jest Boża chwała - a szczególnie w utrwaleniu Jego majestatu, sprawiedliwości i świętości i szacunku dla jego świętego prawa.
On również działa w tym kierunku, aby spełniły się wszystkie obietnice nowego przymierza. Zostawił wielkie i drogie obietnice dla tych, którzy wierzą w niego i zawsze je spełnia. Niebo i ziemia przeminą, zanim zawiedzie jedna z jego obietnic. Jest tak szczególnie dlatego, że nie zmieniło się jego nastawienie do jego obietnic i nazywa się „Jestem, który jestem" (2 Mojżeszowa 3:14; 6:3). Chrystus objawił się dzieciom Izraela w niewoli Egipskiej tym imieniem, aby zachęcić lud i powiedzieć im, że spełni swoje obietnice dane Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.
Chrystus nadal wypełnia wszystkie zadania związane z osiągnięciem wiecznego celu. Zawsze przyjmuje tych, którzy wierzą w niego i nigdy ich nie odrzuci. Jest niezmienny w swoim wstawiennictwie za swój kościół i ludzi. „Żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi" (Hebr. 7:25). Jest również niezmienny w zachowywaniu tych, którzy są jego i zarządzaniu wszystkim ku ich dobru dotąd, aż dojdą do niebiańskiej chwały. Jest stały w troszczeniu się o nich pod każdym względem; również w przyszłym wieku. Przyjmie ich do swojej wiecznej radości.
Budzenie uśpionych serc
Prawda podana w tym tekście może być użyta do obudzenia tych, którzy uważają się za chrześcijan. Możesz być pewny, że Chrystus wypełni swój sąd zapowiedziany dla ludzi bezbożnych. Zapowiada szczególnie srogą karę dla grzeszników ewangelii.
Chrystus oświadcza, że „każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i wrzucone w ogień" (Mateusz 7:19). Wyjaśniając dzień sądu, Jezus mówi, że „Syn człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia i tych, którzy popełniają nieprawość i wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów" (Mateusz 13:41-42). Chrystus sam oddzieli sprawiedliwych od bezbożnych tak, jak pasterz oddziela owce od kozłów, stawiając sprawiedliwych po prawicy, a bezbożnych po lewicy. Do sprawiedliwych powie: „Pójdźcie błogosławieni Ojca mojego, odziedziczcie Królestwo..." Ale do bezbożnych powie: „Idźcie precz ode mnie przeklęci w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom" (Mat.25:31-46).
Jeżeli chodzi o chrześcijan, którzy mówią: 'Panie, Panie', ale nie czynią woli Ojca w niebie, to Jezus ostrzega ich, że powie wyraźnie „Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość!" (Mateusza 7:23). Do 'głupich panien', które wzięły z sobą lampy, ale nie wzięły oleju z sobą mówi, że nie będą wpuszczone na wesele Baranka, a wejdą z Oblubieńcem tylko ci, którzy czuwają i są przygotowani (Mateusz 25:1-13).
Jezus jasno powiedział, że jeśli ktoś przychodzi do niego, a nie nienawidzi ojca, matki, żony i dzieci, braci i sióstr — nawet swojego życia, nie może być Jego uczniem" (Łukasz 14:26). Do tych, którzy się wstydzą jego przed ludźmi mówi, że On się ich zaprze przed Ojcem niebiańskim (Mat. 10:32-33).
Jezus wypowiedział te ostrzeżenia przeciwko bezbożnym, kiedy chodził po tej ziemi. Z tekstu w Liście do Hebrajczyków dowiadujemy się, że On jest i zawsze będzie taki sam, jaki był wtedy. On się nie zmienił i te sądy, które wypowiedział, wypełni! Chrystus jest tak święty, jak zawsze i jego natura jest nadal przeciwna grzechowi tak, jak zawsze była.
Niech żaden człowiek bez Chrystusa nie oszukuje siebie samego myśląc, że może trwać w swojej bezbożności i uniknąć potępienia. Sądy Chrystusa są sądami tego, który jest taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki, to co powiedział swoimi ustami, jego ręka wykona. Kiedy Chrystus ukaże się w dzień sądu, a ty staniesz przed nim, to stwierdzisz, że w swoim sądzie jest dokładnie taki sam, jaki był w Biblii, kiedy ogłaszał te sądy.
Nagana dla letnich
Dla tych, którzy przeżyli duchowe ożywienie, ale od tego czasu stali się leniwi i beztroscy. Ta prawda dotycząca wiecznego Chrystusa pokazuje wasz błąd. Postępujecie tak, jak gdyby Chrystus się zmienił - jakby nie trzeba się go było już bać. Był czas, kiedy baliście się gniewu i niezadowolenia Chrystusa. Szukaliście Go, modliliście się codziennie i robiliście wszystko, aby się dowiedzieć od innych, co jest potrzebne, aby wzrastać w poznaniu Chrystusa. Dlaczego teraz was to tak mało obchodzi? Czy Chrystus się zmienił? Czy teraz jest mniej wartościowy? Czy już nie jest potrzebne poznawanie go? Czy potrzebowaliście go wtedy, a teraz już możecie się obejść bez niego?
Byliście bardzo uczuleni na grzech w swoim życiu - aby nie zawinić względem Boga i Chrystusa. Unikaliście grzechu i uciekaliście od tego, co jest zabronione w jego świętym Słowie. Uważaliście, aby nie zaniedbać czytania Słowa i modlitwy, żeby bliżej poznawać Chrystusa. Teraz was to niewiele interesuje, albo wcale. Nic ma straży przed waszymi sercami ani ustami. Postępujecie tak, jakby Chrystus się zmienił - jakby on już nie był wrogiem grzechu. Prawda jest taka, że on jest tysiące razy większym wrogiem grzechu, niż wy to sobie potraficie wyobrazić. Wasze zrozumienie, kiedy szukaliście Chrystusa było bardzo ograniczone w porównaniu z realnością jego nienawiści do wszystkiego, co profanuje jego święte imię!
Chrystus jest niezmienny, ale ty nie. To ty złamałeś przymierze z nim. Ty poszedłeś za innymi bałwanami i inną ewangelią. Chociaż Chrystus i jego prawda są zawsze takie same, to dzisiaj są tłumy ludzi, którzy są pędzeni we wszystkich kierunkach, poprzez każdy wiatr doktryny. Wielu innych zostało zepsutych poprzez złe przyzwyczajenia i praktyki. Każdy człowiek, który nie dotrzymuje przymierza z Chrystusem, odwraca się od tego, który pozostaje taki sam względem ciebie od wieków.
Prawdziwie pobożni mają być również napomniani za odstępstwo od Chrystusa. Jest wielu takich, którzy byli żywi i podekscytowani w swoim życiu z Chrystusem; teraz są znudzeni i obojętni. Ich serca sięgały wyżyn w szukaniu Boga; teraz uganiają się za rzeczami tego świata. Dlaczego macie być winni opuszczenia swojego Odkupiciela, który się nie zmienił w swojej miłości do was. Jego wierność was nigdy nie zawiodła. Dlaczego jesteście mu niewierni? Jego miłość się nie zmniejsza i on tak samo się wami opiekuje i troszczy o was — aby was zachować, zaopatrzyć was i ochraniać was od nieprzyjaciół. Nie pozwólcie, aby wasze pragnienie służenia Chrystusowi zawiodło na ostatnim odcinku drogi.
Kiedy się nawróciłeś, twoje serce było przepełnione miłością do Chrystusa. Ciągle rozmyślałeś o tym, co pochodzi od Chrystusa, a to rozmyślanie o nim było dla ciebie czymś słodkim. Stale o nim rozmawiałeś i chętnie o nim słuchałeś. Dlaczego teraz jest inaczej? Czy Chrystus jest teraz mniej wspaniały, niż wtedy? Czy jest mniej godny twojej miłości?
Zachęcające myśli
Dla wszystkich, którzy są bez Chrystusa lub którzy odwrócili się od niego są tutaj słowa wielkiej zachęty, aby przyjść do niego. Chrystus zaprasza was obietnicami, że was przyjmie. „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam ukojenie" (Mat. 11:28). „Jeśli ktoś pragnie, niech do mnie przyjdzie i pije" (Jan 7:37). Fakt, że Chrystus jest taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki zachęca was, aby uznać jego zaproszenie jako ciągle ważne. Te zaproszenia, które Chrystus podał, kiedy chodzili po ziemi, są skierowane do ciebie w ten sam sposób. Chrystus się nie zmienił. On jest taki sam, jaki był zawsze. Kiedy słyszysz, lub czytasz o zaproszeniu ze strony Chrystusa, to możesz je przyjąć tak, jak gdyby w tej chwili wychodziły z jego ust.
Niezmienna natura Chrystusa pokazuje również, że Chrystus będzie taki sam w przyjmowaniu, jaki jest w zapraszaniu ciebie. Nie będzie dwulicowy - pokazując przyjemne oblicze, kiedy cię zaprasza, ale z grymasem na twarzy do tych, którzy odpowiadają na jego zaproszenie. On jest zawsze taki sam. Jest łaskawy w swoim zaproszeniu; będzie łaskawy w przyjęciu ciebie - jeżeli przybliżysz się do niego, przyjmując jego zaproszenie. Chrystus nie tylko zaprasza, ale obiecuje, że jeżeli przyjmiesz jego zaproszenie, to ciebie nie odrzuci. „Tego, kto do mnie przyjdzie, nie odrzucę precz" (Jan 6:37). Ten, który jest taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki, będzie taki sam w spełnieniu wszystkiego, co obiecał.
Jest tu również wielka zachęta dla tych wszystkich, którzy przeżywają doświadczenia i trudności.
Dla tych, którzy walczą z pokusami szatana czytamy często, że Chrystus pokonał szatana i jego demony. Chrystus jest nadal taki sam. Dla tych, którzy są w duchowych ciemnościach z powodu własnej grzeszności jest zachęta. Jezus nadal może powiedzieć: „Odpuszczone są grzechy twoje" (Łukasz 5:20). On jest taki sam dzisiaj, jaki był wtedy.
Niezmienny Zbawiciel
Ta prawda jest wielką zachętą dla tych, którzy żyją bogobojnie. Powinniście wziąć pod uwagę to, że macie niezmiennego Zbawiciela, który nie zmienił się w swojej miłości do was. On nadal będzie wykonywał swoje dobre dzieło w twoim sercu; będzie udoskonalał to, co jeszcze jest niedoskonałe. Zbawiciel obiecał ci wielkie i wspaniałe błogosławieństwa na tym świecie i to, „czego oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani na rozum ludzki nie zstąpiło" w przyszłym świecie. Na podstawie jego wiecznej natury możesz być pewny, że spełni to, co obiecał.
Możesz pomyśleć o błogosławionej ofierze Chrystusa za ciebie na tym strasznym krzyżu i możesz się radować, że jego miłość jest nadal taka sama, jak wtedy. Możesz sobie przypomnieć z przeszłości głębokie objawienie Chrystusa i jego chwały, kiedy objawił swoją miłość głęboko w twoim sercu. Możesz być pocieszony świadomością tego, że jego miłość teraz jest tak samo wielka, jak była w tych momentach chwalebnego odkrycia.
Możesz się również pocieszać tym, że masz w Chrystusie Jezusie niezmiennego przyjaciela. Stałość jest najbardziej pożądaną cechą w pewnym i niezawodnym przyjacielu. Możesz zobaczyć, jak wspaniała jest jego przyjaźń, kiedy widzisz, jak traktował swoich uczniów. Jezus traktował ich, jak łagodny ojciec, który troszczy się o swoje dzieci; w łagodny sposób ich pouczał, rozmawiał z nimi, współczuł im i często im pomagał. Był zawsze gotowy, aby przebaczać ich upadki.
Możesz się więc radować, że ten, który jest taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki, będzie takim samym przyjacielem dla ciebie.
Na podstawie niezmienności twojego Zbawiciela możesz być pewny, że jego cele dla ciebie nie zawiodą. Chrystus jest wiecznie taki sam; więc „ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, doprowadzi go do końca" (Filipian 1:6). Tak, jak on jest początkiem, tak będzie i dokończeniem twojej wiary (Hebr. 12:2).
Możesz być również pewny jego ustawicznego wstawiennictwa za tobą. On nigdy nie przestanie wstawiać się za tobą; dlatego możesz być pewny twojego niebiańskiego szczęścia. Radość nieba nie będzie ci nigdy odebrana, ponieważ Chrystus, w którym są wszystkie bogactwa nieba, nie zmienia się. On będzie taki sam na wieki, a więc taka również będzie twoja wieczna radość i szczęście.
Tak, jak Chrystus jest niezmiennym Zbawicielem, tak samo jest twoim wiecznym dziedzictwem. Chociaż możesz utracić wszystkie ziemskie dobra, nie mogą ci zabrać Chrystusa. On cię nie zawiedzie. Możesz stracić przyjaciół i majątek, przyjdzie czas, że będziesz się musiał rozstać z tym wszystkim. Ale masz dziedzictwo, niebiański skarb, wart dziesiątki tysięcy razy więcej, niż to wszystko. Ten skarb nigdy cię nie zawiedzie, ani nie będzie ci zabrany, ponieważ wszystkie wieczne bogactwa są w tym, który jest taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki!
Jonathan Edwards (1738)
